از نوشته های گمشده پیشین
پائیز 77
تقديم به موومان اول سمفوني هشتم بتهوون
حرکت، شتاب، استحکام و قدرت
سازندگي
طبيعت تغيير و تحول است. زندگي جريان دارد. درنگ در روح طبيعت نيست
تعمق و تفکر هيچگاه سکون ندارند. آنها نیز در حرکتند و فيلسوف پرچمدار حرکت انسانها و تمدن
پرچمدار سازندگي
نگاه فعالانه روح زندگي است. آرامش حقيقي در گرو چنين بينشي است و البته نه در نگرش انفعالي
نگاه فعالانه به زندگي نگاه فاعلانه متصرف جويانه و طلبکارانه نيست. اضطراب زندگي در نگاه فعالانه نيست بلکه ناشي از جهل به مفهوم تغييردر طبيعت است. ناشي از ترس از ناشناخته ها و ترس از حرکت و تحول است. چرا که حرکت را عنصر جوهري طبيعت نمي داند بنا براين اضطراب زا خواهد بود
انفعال يا عکس آن حرص و تصرف هر دو از اضطراب ناشي از چنين جهلي بوجود ميايند
توليد و سازندگي در بطن طبيعتند
توليد در بالاترين مفهوم خود شکل انديشه دارد. از جنس تفکر است. پژوهش، تحقيق و شناخت
توليد در زيباترين شکل خود عشق است. عشق بالا ترين جلوه سازندگي است. تضمين کننده راه طبيعت تا بی نهايت
زيبايي در پرتو عشق معنا مي يابد
زيبايي شناسي خارج از معاشقه تفکر و مو ضوع نيست و متعالي ترين شکل آن معاشقه تفکر با تفکر است. عشق موجود زنده به موجود زنده ديگر
و چه جالب که تکثر و تضاد انديشه ها بزرگترين عامل پايداري عشق است. تفاهم جز مکمل بودن انديشه ها نيست. مکمليتي که پر از تضاد است. اما عشق پايدار خود در گرو شناخت است. شناخت همين تضاد ها و تفاوتها، چرا که تفاوتها و اختلاف سليقه ها در جهل ميتوانند تبديل به بزرگترين عامل بد بختي ها و رنجها شوند
زيباييها در جهالت و نا آگاهي، رنگ زشتي به خود مي گيرند هانگونه که زشتيها مي توانند شکل زيبا و فريبنده بيابند
نگاه به عشق بايد نگاه فعالانه و شناخت جويانه باشد. نگاهي که خود از عشق بالاتري بر مي خيزد
و البته آيا چنين نگرشي خود لذت بخش نخواهد بود؟
مگر هدف زندگي چيزي جز احساس خوشبختي و پايداري آن است؟
پس در بطن چنين نگاهي خود هدف زندگي نهفته است